Η ιταλική γλώσσα προέρχεται από τη ρωμανική ομάδα γλωσσών και αποτελεί μέλος της ινδοευρωπαϊκής οικογένειας. Τα ιταλικά, όπως και οι άλλες ρωμανικές γλώσσες, είναι ο άμεσος απόγονος του λατινικού προφορικού λόγου των Ρωμαίων. Από όλες τις σημαντικές ρωμανικές γλώσσες διατηρεί την πιο στενή ομοιότητα με τα λατινικά.

 Τα ιταλικά θεωρούνται ενιαία γλώσσα με πολλές διαφορετικές διαλέκτους. Η πολλαπλότητα αυτών των διαλέκτων παρουσίασε μια ιδιαίτερη δυσκολία στην εξέλιξη μιας αποδεκτής μορφής των ιταλικών που θα απεικόνιζε την πολιτιστική ενότητα ολόκληρης της χερσονήσου. Κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα η διάλεκτος της Τοσκάνης άρχισε να υπερισχύει, λόγω της κεντρικής θέσης της Τοσκάνης στην Ιταλία και λόγω του εμπορίου της Φλωρεντίας.

 Στα σύγχρονα ιταλικά οι λατινικές ιδιότητες της διαλέκτου Florentine συντηρούνται, αλλά το σύγχρονο λατινικό λεξιλόγιο δημιουργήθηκε για να ικανοποιήσει τους μεταβαλλόμενους όρους της ιταλικής ζωής.

Ο σπουδαστής είναι σε θέση να καταλαβαίνει ένα περιορισμένο, αλλά επαρκές λεξιλόγιο, ώστε να μπορέσει να δώσει κάποιες πληροφορίες περί του εαυτού του και του περίγυρού του, καθώς και να ξέρει να κάνει τις βασικές ερωτήσεις σε ένα άλλο πρόσωπο. Επίσης, μπορεί να δώσει ένα απλό λεξικό προσδιορισμό για κάποιες εκφράσεις, και μπορεί με απλό τρόπο να περιγράψει μια κατάσταση την οποία βλέπει.

Ο σπουδαστής καταλαβαίνει ένα ευρύ λεξιλόγιο, έτσι ώστε να είναι σε θέση να παρακολουθεί την πλειοψηφία των τηλεοπτικών εκπομπών που ασχολούνται με επίκαιρα θέματα ή είναι ενημερωτικού χαρακτήρα, μπορεί να καταλαβαίνει τις ταινίες στις οποίες δεσπόζει η καθημερινή γλώσσα, μπορεί να διαβάζει εφημερίδες, περιοδικά και λοιπό τύπο.
Επίσης, μπορεί ενεργά να συμμετέχει σε απλές συζητήσεις , και να υποστηρίζει τις απόψεις του τεκμηριωμένα, ξέρει να μεταφέρει τις ειδήσεις, να εκφράσει την άποψη του για τα θέματα πολιτιστικού περιεχομένου (ταινίες, μουσική, επαγγέλματα) όπως και για τα θέματα που περιέχουν αφηρημένες έννοιες και ξέρει να περιγράφει τις εμπειρίες του, τα συναισθήματα του και κάποια γεγονότα.

Ο σπουδαστής καταλαβαίνει ένα ευρύ λεξιλόγιο, έτσι ώστε να είναι σε θέση εύκολα να γεφυρώσει τα λεξικολογικά κενά με τη χρήση εκφράσεων, μπορεί ενεργά και επιδέξια να συμμετέχει στη συζήτηση που έχει μεταφορικό ή χιουμοριστικό χαρακτήρα, κατανοεί το περιεχόμενο κειμένων ευρείας θεματολογίας, που μπορεί να συναντήσει στην κοινωνική του ζωή, στη δουλειά, στο πανεπιστήμιο, είναι σε θέση να κατανοήσει σύνθετες και μεγάλης έκτασης οδηγίες χρήσης μιας συσκευής, ενός προγράμματος, ή μιας διαδικασίας, ανεξαρτήτως αν είναι εξοικειωμένος με το αντικείμενο μελέτης . Επίσης, παρακολουθεί, χωρίς πρόβλημα, τις ταινίες στις οποίες δεσπόζει η αργκό (συνθηματική γλώσσα και νεωτερισμοί) και κατανοεί το περιεχόμενο λογοτεχνικών κειμένων μεγάλης έκτασης και να είναι σε θέση να εκφράζει την άποψη του για αυτά.

Ο σπουδαστής κατανοεί πλέον συζητήσεις ή ομιλίες μεγάλης έκτασης και υψηλού βαθμού δυσκολίας. Κατανοώντας ειδικές εκφράσεις ή υπονοούμενα. Αντιλαμβάνεται τις λεπτές νοηματικές αποχρώσεις, ακόμη και στις πιο σύνθετες γλωσσικές ολότητες. Μπορεί να χρησιμοποιοεί τη γλώσσα με ευχέρεια ανάλογα με τις κοινωνικές, εκπαιδευτικές ή επαγγελματικές απαιτήσεις που τίθενται, και εκφράζεται με ευχέρεια σε διάφορες περιστάσεις επικοινωνίας, επιλέγοντας τα κατάλληλα λεκτικά σχήματα και το κατάλληλο ύφος.
Επίσης, κατανοεί το περιεχόμενο κειμένων μεγάλης έκτασης και να κάνει περίληψη των πληροφοριών, αναπαράγοντας τα επιχειρήματα και τις εκτιμήσεις που εμπεριέχονται στις γραπτές πηγές. Τέλος μπορεί να παράγει ορθά δομημένο γραπτό λόγο ακόμη και για περίπλοκα θέματα, αποδεικνύοντας ότι έχει την ικανότητα να διατυπώνει πληροφορίες και απόψεις σωστά και να οργανώνει σύνθετο, συνεκτικό λόγο.